e_વાચક ૨૦૧૦
આ બ્લોગ લખવા માટે પ્રેરણા મળેલી.અને જયારે " ગુજરાતી=મેગેઝીન,છાપા અને કોલમ " કોમ્યુનીટી જોઈન કરી ત્યારે વાંચન ખરા અર્થમાં કરવા મળ્યું.સામુરાઈ યોદ્ધાઓ,શાન્તીદુતો અને બીજા ઘણા લોકો સાથે સંપર્કમાં આવ્યા પછી એમ લાગ્યું છે કે સાલું મેં તો ખાલી ખાબોચિયાનું ટીપું જ ચાખ્યું છે.પોસ્ટ્સ ઉપર પોસ્ટ કરી,ગાંડા-ઘેલા ટોપિક પણ બનાવ્યા અને ઘણી ધમાલ મસ્તી પણ કરી.
અને ત્યાં જ આમંત્રણ મળ્યું.કોમ્યુનીટીના બીજા ઈ-મેગેઝીનના અંકમાં લખવાનું.પહેલા તો દિલ ધડક ધડક થઇ ગયું કે આહા,આ વખતે એવું લખશું કે છાકો પડી જાય...જો કે,દર્દ દિલમાં ઉઠે એની દવા સહેલી હોતી નથી એમ જ લખવાની પ્રોસેસમાં આવતી અડચણોની વ્યથા પહેલીવાર મહેસુસ કરી.ગમતા લેખકો ઉપર શું વિતતી હશે એ ખરા અર્થમાં ખબર પાડવા માંડી.ત્યાં નવું હર્ડલ આવ્યું.મને ડેન્ગ્યું થયો.એક તબક્કે એમ પણ થયું કે રજનીભાઈને ના પાડી દઉં,પણ તો આ મોકો ફરીવાર આવે કે ન આવે.લેટ્સ ડૂ ઈટ,જે થશે એ જોયું જશે.એમ કરીને લખ્યું.વિષય હતો "ગુજરાતી અખબારમાં કટારલેખન-માહિતીસભર કે જુનવાણી?"
રજનીભાઈનું બહુ માથું ખાધું આ વિષય ઉપર ચર્ચા કરીને કેમકે મારા માટે આ બહુ નવો સબ્જેક્ટ હતો.એ પછી કડાકૂટ આવી PDF માં કન્વર્ટ કરવાની.વળી રજનીભાઈ આગળ ઉધામા કરાવ્યા.એકવાર તો આખેઆખો લેખ જ આઉટલાઈનમાં જતો રહ્યો.પછી ફરીવાર લખ્યો,ફરીવાર કન્વર્ટ કર્યો અને સેન્ડ્યો.ખાલી રજનીભાઈ જ જાણે છે કે ફાઈનલ લેખ 104 ડીગ્રી તાવમાં લખાયો હતો.
No comments:
Post a Comment