શું એક જ દિવસ એ દર્શાવવા માટે હોય કે એક સંતાન એની મમ્મીને કેટલો પ્રેમ કરે છે?લાગણી બતાવવા માટે 365 દિવસો હોય છે.પણ ઠીક છે...ચાલ્યા કરે.આજેય વઘારેલી રોટલી અને ખીચડી એટલી જ રોકિંગ લાગે છે જેટલો મસ્ત સખત તાવમાં પીવાતો મોસંબીનો જ્યુસ...એકાદ યુગ ઓછો પડે એટલી મેજીકલ મોમેન્ટ્સ છે મારી સાથેની.એમ પણ હું મોસાળમાં સૌથી નાનો છું એટલે લાડકો તો એવો કે એક્ચક્રી શાસન ચાલે.આ લખાય છે તો એ પણ મમ્મીનો જ વારસો અને શિક્ષણ.ભાષાશુદ્ધિ ગમતી હોય તો એ પણ એની જ ભેટ.7 માં ધોરણ સુધી ઘેર જ ટ્યુશન વગર હોમવર્ક કરવામાં અલગ જ મજા હતી.તોફાનથી હજી ત્રાસ આપ્યા કરું છું.અડધી રાતે ઉઠીને ઉંઘમાં ખલેલ ન પડે એમ તાવ માપી લેતા એને જ ફાવે.પપ્પા અફ્કોર્સ ચિંતા કરે પણ મમ્મી એ તો જાદુગર છે હોં...
એકેય લેખકના વાક્યો ટાંકવા નથી કેમકે ઉછીના વાક્યોમાં એ મજા નથી.બી ઓરિજિનલ એ મમ્મીએ આપેલો જીવનમંત્ર છે.વર્ક મોર-સ્પીક લેસ એ જ એનું જીવન છે અને હવે એ જ મંત્ર ધીમી ગતિએ મારી લાઇફમાં આવી રહ્યો છે.આ જ મેજીક તો મને નથી સમજાતું કે મમ્મી જે સંસ્કાર રેડવા માંગતી હોય એ સ્વતંત્ર વિચારધારા હોવા છતાંય કેમ જીવનમાં ઉતરી જતા હશે?એ જે ફેરફાર ઇચ્છે એ કેમ આવી જતો હશે?કદાચ એટલે જ ભગવાન કરતાંય મમ્મી વધુ મિસ્ટિરિઅસ અને મેજીકલ લાગે છે.અને સાલું લાઇફમાં ઓછું શોધ્યા કરવાનું છે તે ભગવાનને ખોળવા જઇએ?એવી બધી ચિંતાઓ મમ્મી કર્યા કરે છે.એ ભલી અને એનું કામ ભલું.
એક દિવસ ઘરમાં ન હોય તો ખબર પડી જાય કે તંત્ર કેવું ખોરંભાય છે!!બહેન પરણીને ગઇ એ પછી એની જવાબદારી ડબલ થઇ ગઇ છે.ગમે એટલું દોડો કે તૂટો-સ્ત્રી જે કામ કરે એનું ફિનિશિંગ જ અલગ પડે છે.પછી એ કાચ લુછવાથી માંડીને કપડા વાળવા સુધીના કામ કેમ ન હોય?કદાચ એટલે જ એનું સન્માન કરવા માટે આ એક દિવસ એલોટ કરી દીધો છે.હું તો મારૂં કહી શકું.મારે તો રોજેરોજ મધર્સ-ડે ઉજ્વાય એટલી ક્ષણો છે.કુટુંબ હોય કે મોસાળ-મમ્મી હંમેશા પહેલા પહોંચી છે અને એટલે જ મને ક્યારેક એમ થાય કે મારું વ્યક્તિત્વ આખરે છે કોને આભારી?દિલદાર પપ્પાને કે મેજીકલ મમ્મીને?આ સવાલનો જવાબ 23 વર્ષે પણ નથી મળ્યો.અને કદાચ જીંદગી આખી મળશે પણ નહીં.
ક્યારેય મેં એને સોરી નથી કહ્યું કે નથી કહ્યું કે હું એને કેટલો પ્રેમ કરું છું!!!જરૂર જ નથી પડતી એવી કેમકે મૌન જ પ્રમુખ રહે છે મોટેભાગે ઘરમાં.અને એનો અલગ જ અવાજ હોય છે એવો પર્સનલ અનુભવ છે.વસ્તુ એ છે કે લાઇફને જો જીવતા પપ્પાએ શિખવાડ્યું હોય તો એની મૌજ મનાવતાં શિખવાડનાર મમ્મી છે.અણહકનું ન લઇને પણ સત્યની સાથે રહેવું એ ગુણ પણ એની જ દેન અને કાગડા જેવી શાર્પ બુદ્ધિ પણ એનો જ વારસો.ગુસ્સો હોય કે લાગણી-બેય શેડ્સ બેઠેબેઠા એણે જ આપ્યા છે.દિલદારી અને દિલહારી બેયમાં આજની તારીખે અણઘડ રહેવાતું હોય તો એ પણ મમ્મીના વારસાને લીધે જ્..
કહેવાનું એ જ કે મધર્સ ડે અફ્કોર્સ સેલિબ્રેશન કરવા જેવું છે કેમકે એ બહાને પણ કોઇક પાગલ બ્લોગમાં કહી શકે કે મમ્મી-યુ આર ગ્રેટ...રિઅલી ગ્રેટ્....
:)
ReplyDeletepelu bhar garmi ma chalta chalta vachche limado aave to kevu lage?
bus evi j yaado tara lakhane jagaavi 6e....
em nathi k Ma yaad nathi aavti...pan vachine kaik bhinu bhinu adaki ne jatu rahyu evu lagyu.....
keep it up....!
harsh, think it is a straight from ur heart..ur mom proud to be get the son like u.
ReplyDeletegood...
ReplyDeletewell written!
ReplyDeleteits perfectly right that feelings cnt be described in words! bt yet u did amazing job
!